Czas przeszły prosty (präteritum / imperfekt) w języku niemieckim

W przeciwieństwie do języka polskiego, w którym mamy tylko jeden czas przeszły, w języku niemieckim występują aż dwa. Jednym z nich jest Präteritum, nazywany inaczej Imperfekt lub czasem przeszłym prostym. Kiedy używać czas przeszły Präteritum? Jak go tworzyć? Przeczytaj, a z pewnością poznasz odpowiedź.

Czas przeszły niemiecki imperfekt – kiedy go stosować?

Po tę konstrukcję czasową warto sięgnąć w sytuacji, gdy mówimy o wydarzeniach, czynnościach lub zjawiskach, które miały miejsce w przeszłości i nie mają żadnego związku z teraźniejszością. Używając niemieckiego czasu prostego można wyrażać zarówno ukończone, jak i niezakończone czynności. Wykorzystaj Imperfekt niemiecki, by powiedzieć o tym, co ktoś robił w przeszłości lub o przeszłych wydarzeniach. Na Präteritum można natknąć się zwłaszcza w gazetach lub książkach. To popularna konstrukcja w języku pisanym, np. w opowiadaniach, bajkach, artykułach prasowych lub pracach naukowych. Czas przeszły Imperfekt stosowany jest także w oficjalnych wypowiedziach ustnych, np. w telewizyjnych lub radiowych wiadomościach.

Tworzenie czasu przeszłego – niemiecki präteritum

Budowa form czasu przeszłego prostego w języku niemieckim w dużym stopniu zależy od rodzaju czasownika. W przypadku czasowników regularnych należy do ich tematu dołączyć przyrostek –t oraz odpowiednią końcówkę osobową. Odmiana czasowników w czasie przeszłym niemieckim wygląda następująco:

1. Ich lernte
2. Du lerntest
3. Er/sie/es lernte

1. Wir lernten
2. Ihr lerntet
3. Sie lernten

Jak widać, 1. i 3. osoba liczby pojedynczej posiadają tę samą formę. Należy jednak zwrócić uwagę na czasowniki regularne, których temat kończy się literami „d”, „t”, „m” lub „n”.  Aby ułatwić ich wymowę, przed dodaną do tematu literę „t” należy wstawić –e, np. czas przeszły Imperfekt dla czasownika warten (czekać) to:

1. Ich wartete                                
2. Du wartetest                              
3. Er/sie/es wartete                     

1. Wir warteten
2. Ihr wartetet
3. Sie warteten

Präteritum niemiecki w czasownikach nieregularnych

Tworzenie konstrukcji czasowej Imperfekt dla czasowników nieregularnych jest nieco trudniejsze. Mimo że zasada jest podobna, a mianowicie do tematu czasownika należy dodać odpowiednią końcówkę osobową, trzeba jeszcze wykazać się znajomością tematów czasowników nieregularnych w Präteritum. Dodatkowo, czas przeszły Imperfekt dla czasowników nieregularnych nie wymaga dodawania  litery „t” między tematem, a końcówką osobową. Warto przy tym pamiętać, że 1. i 3. osoba liczby pojedynczej występują bez końcówki, np.

1. Ich sprang                         
2. Du sprangst                       
3. Er/sie/es sprang                

1. Wir sprangen
2. Ihr sprangt
3. Sie sprangen

Odmiana czasowników w czasie przeszłym niemieckim – czasowniki modalne

Aby zastosować czasownik modalny w konstrukcji czasowej Präteritum, np. können, wollen, sollen, müssen, mögen czy dürfen należy dokonać właściwej zmiany w ich temacie, a następnie dodać do niego przyrostek –t oraz odpowiednią końcówkę osobową, np. czasownik mögen (lubić):

1. Ich mochte                     
2. Du mochtest                    
3. Er/sie/es mochte         

1. Wir mochten
2. Ihr mochtet
3. Sie mochten

Podobnie tworzy się czas przeszły niemiecki dla niektórych czasowników nieregularnych, takich jak nennen, bringen, denken, rennen, kennen, wissen, senden, sich wenden.

Czas przeszły präteritum – przykłady zdań

Oto kilka przykładów zdań, które pozwolą Ci zobaczyć, jak czas Imperfekt wygląda w praktyce.

• Ich sah den film. (Oglądałem film.)
• Er schlief gestern sehr gut. (On spał wczoraj bardzo dobrze.)
• Sie gingen zur Arbeit. (Oni ucznia pojechali do pracy.)

Aby szybciej opanować czas przeszły Imperfekt, warto skorzystać z metody SITA, która umożliwia przyswojenie nowego słownictwa oraz gramatycznych zasad w wygodny i prosty sposób. Na czym to polega? Urządzenie ułatwia wprowadzenie w stan relaksu, który sprzyja koncentracji i efektywnemu zapamiętywaniu. W rezultacie przyswojone informacje pozostają w pamięci znacznie dłużej niż w przypadku tradycyjnych metod uczenia się.