Czym są czasowniki modalne w języku angielskim?

Nie zawsze jesteśmy pewni tego, co chcemy ubrać w słowa. W języku angielskim w wyrażaniu wątpliwości lub skierowaniu prośby do odbiorcy bardzo pomocne okazują się czasowniki modalne. Pozwalają na artykułowanie określonej grupy emocji: nie tylko wątpliwości, ale także przypuszczeń, życzeń oraz oczekiwań wobec drugiej osoby. Korzystamy z nich także podczas tworzenia konstrukcji zdaniowych mających na celu przekazanie konkretnej prośby, stanowczego nakazu lub zakazu, ale także zadawanie pytań, tworzenie inwersji (zaprzeczeń) oraz wskazywanie posiadanych umiejętności.

Czasowniki modalne w języku angielskim należą do części mowy, które zawsze występują przed czasownikiem głównym. W ten sposób stają się w zdaniu posiłkowymi częściami mowy – pełnią więc funkcję jedynie gramatyczną.

Poznajmy angielskie czasowniki modalne wraz z formą stosowaną w czasie przeszłym (podaną w nawiasie):

• can (could)
• may (might)
• must
• will (would)
• shall (should)
• ought to

Przyjrzyjmy się każdemu z czasowników modalnych, poznając jego znaczenie oraz rolę w przykładowym zdaniu w języku angielskim.

Zasady stosowania czasowników modalnych w języku angielskim

Can (could) – móc; część mowy pozwalająca wyrazić możliwość lub umiejętność wykonania danej czynności. Opisuje zdarzenia dziejące się w czasie teraźniejszym oraz te, które dopiero mają się wydarzyć (can), a także dotyczące wydarzeń przeszłych lub przyszłych, które są mało prawdopodobne (could). Umożliwia również wyrażanie propozycji oraz zezwoleń na wykonanie danej czynności.

Can you tell me something? (Możesz mi coś powiedzieć?)
You could have done it faster. (Mogłeś to zrobić szybciej.)
It could be sunny tomorrow, however the forecast says otherwise (Jutro może być słonecznie, ale prognoza mówi coś innego.)

May (might) – móc; część mowy stosowana w bardziej oficjalnych sytuacjach, która wyraża zezwolenie na wykonanie danej czynności, jak również prawdopodobieństwo zaistnienia danego zdarzenia w teraźniejszości. Używana jest do zadawania pytań w formie grzecznościowej.

She may be pregnant. (Ona może być w ciąży.)
She may not come to the meeting. (Ona może nie przyjść na spotkanie).
We might as well do something. (Równie dobrze moglibyśmy coś zrobić.)

Must – musieć; czasownik modalny oznaczający konieczność, stosowany do wyrażania stanowczych rozkazów oraz nakazów. Występuje wyłącznie w czasie teraźniejszym. Używany także do wskazywania, że dane zjawisko jest prawdziwe.

You must feel fantastic! (Musisz czuć się fantastycznie!)
Your dog must be hungry. (Twój pies musi być głodny).
I must go there and talk. (Muszę tam iść i porozmawiać.)

Will (would) – modalna część mowy wyrażająca chęć wykonania czegoś, prośbę, obietnicę oraz podjęcie decyzji w czasie przyszłym. Druga forma (would) używana jest m.in. do tworzenia zdań z użyciem trybu warunkowego oraz mowy zależnej, opisywania zwyczajowej czynności w przeszłości, a także bardziej oficjalnych zapytań.

Will you do something for me? (Zrobisz coś dla mnie?)
I would like to go to the lake. (Chciałabym wyjechać nad jezioro.)
I will open a window. (Otworzę okno.)

Shall (should) – stosowany do tworzenia zdań przypuszczających, a także wyrażania ofert oraz sugestii. Czas przeszły (should) używany jest do konstruowania zdań sugerujących wykonanie obowiązkowej czynności.

You should go now. (Powinnaś już iść.)
Shouldn’t you be at school? (Nie powinieneś być w szkole?)
Let’s buy pizza, shall we? (Kupmy pizzę, dobrze?)

Ought to – za pomocą tego czasownika modalnego wyraża się obowiązek wykonania danej czynności oraz tworzenia porad. Stosowany w sytuacjach oficjalnych.

The results ought to improve. (Wyniki powinny się poprawić.)
Do you think we ought to visit parents? (Nie sądzisz, że powinniśmy odwiedzić rodziców?)
You ought to do something for yourself. (Powinnaś coś dla siebie zrobić).