Dopełniacz saksoński w języku angielskim

Przypadki w języku angielskim praktycznie nie istnieją, na pewno nie w formie tak rozbudowanej deklinacji, jak to ma miejsce w języku polskim. Wyjątkiem są zaimki osobowe, które odmieniają się przez trzy przypadki: nominative case – mianownik, genitive case – dopełniacz oraz objective case – celownik lub biernik. W przypadku zaimków osobowych odmiana wygląda następująco:

• Nominative case – I, you, he/she/it, we, you, they
• Genitive case – my/mine, your, his/her/its, our, your, their
• Objective case – me, you, him/her/it, us, you, them

Czym jest dopełniacz saksoński?

Istnieje natomiast konstrukcja zdania, która nosi nazwę dopełniacza saksońskiego. Dopełniacz saksoński to jedyny przypadek, który zachował się w gramatyce języka angielskiego – mowa jest o przypadku dzierżawczym, czyli possessive „s”. W skrócie chodzi o końcówkę „s”, którą dodajemy po apostrofie i w ten sposób tworzymy formę wyrazu, która wskazuje na to, że coś do czego lub kogoś należy. Użycie dopełniacza saksońskiego jest równoważne ze zdaniem opartym na konstrukcji ze spójnikiem „of”.

Przykłady:

• my brother’s car – samochód mojego brata. Inaczej można powiedzieć: car of my brother
• my sister’s pencil – długopis mojej siostry, inaczej po angielsku: pencil of my sister
• cat’s bowl – miska kota, inaczej po angielsku: bowl of cat
• yesterday’s news – wczorajsze wiadomości, w tym przypadku nie stosuje się konstrukcji z „of”
• Poland’s area – obszar Polski, inaczej po angielsku: area of Poland
• the company’s name – nazwa firmy, inaczej po angielsku: name of the company

Angielski dopełniacz – budowa

Aby poprawnie skonstruować zdanie z użyciem dopełniacza saksońskiego, najpierw stawiamy osobę lub przedmiot, do której coś należy, apostrof „s”, a następnie podmiot w zdaniu. W przypadku liczby mnogiej, która kończy się literką „s”, apostrof stawiamy na końcu wyrazu. Kiedy dodajemy „s”? Wtedy, gdy coś należy do kogoś lub czegoś.

Dopełniacz saksoński – liczba mnoga – przykłady:

• my parents’ house – dom moich rodziców
• boys’ room – pokój chłopców
• your friends’ flat – mieszkanie twoich przyjaciół
• girls’ flowers – kwiaty dziewczyn

W przypadku słów, które kończą się na „s” obydwie formy są poprawne – zarówno Max’ wife – żona Maksa, jak i Max’s wife , Mr. Jones’ bicycle – rower pana Jones oraz Mr. Jones’s bicycle. Gdy rzeczownik jest nieregularny, jak w przypadku słowa children, dodajemy apostrof i „s”, czyli children’s toys – zabawki dzieci. Jeśli rzeczownik jest złożony, s possessive dodajemy tylko do ostatniego wyrazu, np. My mother in low’s cheesecake – sernik mojej teściowej. Jeżeli podmiot w zdaniu należy do dwóch osób „s” angielskie stawiamy tylko za drugim członem, np. Tommy and Jerry’s home – dom Tommy’ego i Jerry’ego.

Dopełniacz saksoński – ćwiczenia

Konstrukcje angielskie z użyciem apostrofu saksońskiego najlepiej ćwiczyć tworząc całe zdania. Zdania mogą dotyczyć przedmiotów i osób z najbliższego otoczenia. Na przykład:

• Barbara’s mug has yellow dots. – Kubek Basi ma żółte kropki.
• Ania’s pen is on the table. – Długopis Ani leży na stole
• Boss’s car is parked at the end of the street. – Samochód szefa jest zaparkowany na końcu ulicy.

S for possessive – ciekawostki

W przypadku niektórych nazw sklepów forma w dopełniaczu może istnieć bez podmiotu, tzn. podmiot jest domyślny, na przykład:

• the butcher’s – sklep mięsny, słówko shop jest domyślne
• the florist’s – kwiaciarnia
• the doctor’s – gabinet lekarski

Jak widać, konstrukcje z użyciem dopełniacza saksońskiego nie są skomplikowane. Najważniejszą zasadą, która różni się od polskiej składni jest odwrócona w stosunku do polskiej kolejność. W języku polskim powiedzielibyśmy „To jest książka Kasi”, w angielskim składnia będzie następująca: This is Kasia’s book. Najpierw stawiamy wyraz w angielskim dopełniaczu, czyli osobę do której coś należy, apostrof „s”, a potem podmiot. Rzeczownik w dopełniaczu saksońskim może też kończyć zdanie, na przykład:

• This book is not mine, it’s Tommy’s. – Ta książka nie jest moja, jest Tommy’ego.
• It’s Leon’s.– To jest Leona.

To wszystko. Życzymy owocnej nauki!